Λεπτές ισορροπίες οι ανθρώπινες σχέσεις.
Μια αέρινη κλωστή σε ενώνει με τους ανθρώπους κι είναι εκτεθειμένη σε όλες τις κακοκαιρίες της ζωής.
Ανέμοι ασυνεννοησίας, χαλάζια συμφέροντος, καταιγίδες ασυμφωνίας.
Βλέπεις την κλωστή κι είναι όμορφη. Γυαλιστερή γυαλιστερή και καλοστεκούμενη.
Ώσπου κάνει το κρακ και η αλλοτινή ομορφιά της πάει περίπατο.
Τώρα σε κοιτά ξεφτισμένη και κομμένη στα δύο. Δεν είναι πια η ίδια. Κι ούτε κι εσύ είσαι.
Ποτέ πια δε θα είσαι. Το μυαλό σου φουρτουνιάζει, η καρδιά σου χτυπά παλαβά.
Ο κόσμος σου, εκείνος ο ορθά ισορροπημένος κόσμος με την κλωστή του να κρατά τα μπόσικα, δεν υπάρχει πια.
Τι κάνεις;
Τι κάνεις όταν όλα όσα ήξερες αλλάζουν; Όταν οι ισορροπίες παύουν να υπάρχουν και οι σχέσεις γίνονται άσχημες;
Ερωτικές, οικογενειακές, επαγγελματικές, φιλικές… Μη βάζεις ταμπέλες, δεν υπάρχουν. Όταν οι ισορροπίες ανατραπούν, παντού όλα χάλια γίνονται.
Για πες λοιπόν.
Πώς το διαχειρίζεσαι; Τι κάνεις εσύ ο ψύχραιμος;
Δεν ξέρεις να μου πεις. Ούτε τι να κάνεις ξέρεις. Και λογικό δηλαδή γιατί όλο αυτό σε βρήκε απροετοίμαστο. Αυτή την αυταπάτη σου δίνει η κλωστή σου: ότι θα είναι πάντα εκεί για σένα, να σε φυλάει από τις ταραχές και τις κακοτοπιές. Αλλά δεν ισχύει. Ένα ψέμα κι αυτό όπως και τόσα άλλα που μπορεί να έχεις ακούσει.
Κόβεται η κλωστή κι εσύ μένεις μετέωρος. Μπρος το κενό. Πίσω πάλι το κενό. Κι εσύ πατάς σε μια ταλαντευόμενη, απειροελάχιστη, βαλτώδη επιφάνεια που δεν ξέρεις πόσο θα σε κρατήσει.
Μένεις να κοιτάς το κενό και να ψάχνεις το σωστό. Πού πάει η ισορροπία της ζωής σου όταν χάνεται; Πού μπορείς να τη βρεις όταν πια συνειδητοποιείς πόσα πολλά σήμαινε για σένα;
Μόνο μέσα σου. Μόνο εκεί θα βρίσκεις πάντα τη χαμένη ισορροπία σου. Μόνο εκεί…
Όλα τα άλλα μέρη, όση σιγουριά κι αν αποπνέουν, θα είναι πάντα αμφίβολα. Θα παίζουν μαζί σου. Θα στήνουν συμμαχίες που σε μια στιγμή θα διαλύουν.
Μόνο μέσα σου. Εκεί οι ερωτήσεις, εκεί και οι απαντήσεις που σε καίνε. Εκεί οι πληγές, εκεί και κάθε γιατρικό. Το μέσα σου ξέρει τον τρόπο να σε κάνει καλά. Ξέρει να βρίσκει τα ίσα σου και να σε κάνει να ορθοποδείς. Ξέρει ποια ισορροπία σου ταιριάζει και ποια όχι.
Εμπιστεύσου το. Μάθε να το ακούς. Πίστεψε σ’αυτό.
Και θα δεις πως θα έρθει η ώρα που δε θα εξαρτάσαι από κλωστές για να κρατιέσαι όρθια. Δε θα εξαρτάσαι από τίποτα για τις σχέσεις σου με τους άλλους ανθρώπους.
Απλά θα τα καταφέρνεις. Και θα ναι το ομορφότερο αίσθημα που θα έχεις νιώσει ποτέ.
Όταν ο κόσμος γύρω σου έρχεται τα πάνω κάτω, εσύ θα στέκεις όρθια…
Πάντα όρθια σε πείσμα αυτών που σε θέλουν με την πλάτη στο έδαφος.
Το λες κι επιτυχία, σωστά;
Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου